Eindexamen Engels

 

Mijn leraar Engels op de middelbare school zou trots op mij zijn geweest. Althans, met de kennis van nu. Menig scholier op onze school had hem op zijn literatuurlijst Engels staan: Ernest Hemingway. En mijn leraar stopte niet onder stoelen of banken dat hij een groot bewonderaar van Hemingway was. Dat was waarschijnlijk ook de reden waarom zoveel leerlingen een boek van deze schrijver hadden gekozen. Het werd er met de paplepel ingegoten, of anders was het gewoon een opportunistische keuze om tot een goed cijfer te komen.

Hemingway’s roman “A Farewell to Arms” start net voordat de twaalfde slag aan de Isonzo losbarst. In de roman zijn de eigen ervaringen van Hemingway verwerkt. De jonge Hemingway was zelf, al was het maar heel kort, ook actief is geweest aan dat deel van het front.

In april 1917 sloten de Verenigde Staten zich aan bij de geallieerden om deel te nemen aan de strijd tegen Duitsland en Oostenrijk-Hongarije. De 18-jarige Hemingway melde zich als vrijwilliger bij het Amerikaanse leger, maar het lukte hem niet om te worden aangenomen . Zijn linker oog werd te slecht bevonden en hij werd afgekeurd voor het leger.
Via het Rode Kruis kreeg Hemingway een tweede kans. Het rode Kruis ronselde Amerikaanse vrijwilligers die aan het Italiaanse Front als ambulancechauffeur wilden dienen. Hij greep zijn kans meteen aan en via Parijs kwam hij in Milaan terecht.

Op de dag van aankomst in Milaan komt hij meteen in aanraking met de verschrikkingen van de oorlog. Er is een munitiedepot ontploft en Hemingway krijgt de opdracht om de verminkte lichamen en lichaamsdelen naar een mortuarium te brengen. Twee dagen later wordt hij naar het front gestuurd.

Enkele weken later, het is inmiddels juli 1918, wordt Hemingway getroffen door een granaat terwijl hij met Italiaanse soldaten aan het praten is. Hoewel ernstig gewond, helpt hij een andere gewonde soldaat om bij een Eerste Hulppost te komen. Daarbij gehinderd door een machinegeweer die hen onderweg onder vuur neemt. Deze ervaringen zou hij later verwerken in zijn roman “ A Farewell to Arms”.
Voor deze daad van zelfopoffering kreeg hij later de Italiaanse Zilveren Medaille voor Militaire Dapperheid. Volgens een getuige is Hemingway geraakt door zo’n 200 granaatscherven en er wordt gevreesd dat zijn rechterbeen moet worden afgezet. Maar tijdens zijn herstel, dat enkele maanden in beslag nam, blijkt gelukkig dat het niet zover hoeft te komen. Tijdens zijn herstelperiode wordt Hemingway opgenomen in een ziekenhuis in Milaan, waar hij verliefd wordt op Agnes Kurowsky, een Amerikaanse verpleegster. Zij zal ook een rol spelen in de roman “A Farewell to Arms”.

De roman “A Farewell to Arms” is deels gebaseerd op de ervaring die Hemingway aan het Italiaans Front heeft opgedaan, al speelt het verhaal zich af voordat Hemingway zelf daar belande. De hoofdpersoon, Luitenant Frederic Henry, geeft al vrij snel aan dat hij met zijn collega ambulance chauffeurs intrek nemen in een huis in Gorizia. Hoewel in de roman geen tijdstip wordt gegeven, weten we dat Gorizia sinds augustus 1916 in Italiaanse handen is.

Vanuit Gorizia observeert Henry de voorbereidingen die het Italiaanse leger neemt om nieuwe offensieven te ontplooien.
In Gorizia ontmoet Henry ook de Engelse verpleegster Catherine Barkley (Agnes Kurowsky) , met wie hij een romance begint.
De Oostenrijkers nemen echter zelf het initiatief in de 12de Isonzoslag en er breekt grote paniek uit bij het Italiaanse leger. Het slaat op de vlucht en luitenant Henry wordt meegesleurd in de terugtocht. Daar ziet hij verschillende verschrikkingen die soldaten elkaar aandoen.
Uiteindelijk vindt hij Catherine terug en besluiten ze de oorlog te ontvluchten, door naar Zwitserland te ontsnappen.

Mijn leraar Engels op de middelbare school zou trots op mij zijn geweest. Als ik op het mondelinge examen ook kon vertellen dat ik de plaatsen uit “ A Farewell to Arms” heb bezocht en het onderscheid tussen de fictie en de werkelijkheid kon aangeven.

Althans, met de kennis van nu.

Uw Blogreporter